تهران - تحریریه - در 10 دوره قبل مجلس شورای اسلامی روسای قوه مقننه و نهاد قانونگذار کشور از متخصصان اقتصاد نبوده و مدیریت پارلمان بین سیاسیون دست به دست شده است.

به گزارش تحریریه، مجلس شورای اسلامی در نظام تک مجلسی ایران جایگاه مهمی از حیث لزوم کار تخصصی و عام بر روی قوانین کشور دارد. این نهاد کارکرد دو مجلس عام و سنا را در خود جمع کرده و باید از افرادی متخصص در قانونگذاری، اقتصاد و مدیریت استفاده کرده و رویکرد کشور را به سمت نقطه بهینه هدایت کند. در دفعات قبل متاسفانه این مهم ذیل سلطه سیاسیون و احزاب گم شده و کار را به جایی رسانیده است که برای تصویب بودجه سالانه هم رهبر معظم انقلاب ناگزیر از صدور حکم حکومتی شوند. از سال 1359 تا 1368 اکبر هاشمی رفسنجانی ریاست مجلس را برعهده داشت که ابتدا به جناح راست تعلق داشت و سپس به لیدری جناح چپ رسید. از سال 68 تا 91 مهدی کروبی رئیس مجلس بود که جایگاه مشخی در جناح چپ ایران دارد. از سال 71 تا 79 هم علی اکبر ناطق نوری رئیس مجلس بود که زمانی سمبل جناح راست بود و سپس به حلقه بالای جناح چپ رسید. از سال 83 تا 87 غلامعلی حداد عادل رئیس مجلس بود که به نفر اول جناح اصولگرا یا راست سابق رسیده است. از سال 87 تاکنون هم علی لاریجانی ریاست مجلس را داراست که زمانی مورد حمایت جامعتین بود و سپس به نماینده اصلاحات در قم تبدیل شد. چنانکه به وضوح پیداست مجلس هرگز در اختیار اقتصاددانان با کارنامه روشن و موفق نبوده و بین سیاسیونی که در دنیای سیاست هم دارای عملکرد روشنی نیستند، دست به دست شده است. مجلس یازدهم می تواند از این قاعده مستثنی شده و با سپردن مدیریت و نگاه خود به اقتصاددانان موفق دارای تجربه عملی، راه متفاوتی را طی کرده و اداره کشور را به شیوه پرهزینه و روزمره کنونی؛ نجات دهد. پایان خبر/